Ojcostwo powołaniem mężczyzny
Mężczyzna to człowiek stworzony do tego by był ojcem. Można być ojcem psychicznym i duchowym nie będąc ojcem biologicznym. Każdy kapłan powinien sprawować funkcje ojcowskie. Jednak najpowszechniejsze jest ojcostwo w rodzinie, które powinno łączyć wszystkie trzy wymienione wymiary ojcostwa. Również ojciec adopcyjny, nie będąc ojcem biologicznym, może być w pełni ojcem i zasługuje wówczas na najwyższe uznanie. Dobrze wypełniając funkcje ojca w rodzinie mężczyzna rozwija się do szczytów możliwości, osiąga pełnię szczęścia (na ziemi i w niebie) i gwarantuje szczęście powierzonym jego opiece: żonie i dzieciom.
Karykatura ojcostwa
Zostanie ojcem biologicznym (spłodzenie dziecka) wydaje się najprostsze, bo nie wymaga od mężczyzny wcześniejszego podjęcia osobistego trudu rozwoju w człowieczeństwie. Gdy mężczyzna na tym „kończy swoje ojcostwo” (co niestety się zdarza) wydaje o sobie najgorsze świadectwo: nie przekroczył jeszcze progu uczłowieczenia. Szeroko rozumiana rozwiązłość seksualna czyni wielu mężczyzn bankrutami życiowymi siejącymi spustoszenie w sobie samym i wokół siebie. Tymczasem obrona życia i moralności to powinność każdego rozumnego i uczciwego człowieka. Katolika w szczególności bo wynika wprost z Przykazań Bożych: nie cudzołóż, nie zabijaj. Zabijanie niewinnych i bezbronnych (aborcję) siły promujące jawne zło próbują uczynić… prawem człowieka. Jestem wewnętrznie przekonany, że to wszystko nie dzieje się przez przypadek a jest ściśle zaplanowane przez siły zła pragnące zniszczyć piękno i radość życia według Bożych Przykazań, zniszczyć normalną rodzinę i tym samym zniszczyć ludzkość. (…) Pomińmy jednak milczeniem patologię i zajmijmy się ojcostwem pięknym, zgodnym z zamysłem Stwórcy.
Ojcostwo prawdziwe
Prawdziwy ojciec w rodzinie musi być „pełnowymiarowy”. Powinien dawać żonie i dzieciom pełną gwarancję bezpieczeństwa fizycznego (nietykalność cielesna) i materialnego (godziwy byt) oraz zapewniać optymalne warunki rozwoju w wymiarze psychicznym oraz duchowym. Budowa relacji miłości z żoną („komunii” osób wg. JPII), czynny udział w wychowaniu dzieci i przewodnictwo w wierze uzupełniają obraz wzorowego mężczyzny – męża – ojca.
Spełnienie godziwych potrzeb materialnych i zapewnienie bezpieczeństwa fizycznego to ważne, ale nie jedyne, zadanie mężczyzny, męża i ojca. Za wzorowe wypełnienie tego zadania należy się mężczyźnie docenienie i wdzięczność, a nawet podziw, ze strony żony i dzieci.
Jednak zapewnienie bezpieczeństwa psychicznego i tym samym stworzenie warunków do rozwoju osobowego, wzrostu żony i dzieci jest daleko ważniejsze (od zabezpieczenia tylko bytu), choć nie zawsze zauważane i doceniane. Kreowanie dobrego ojca na bohatera w oczach dzieci to ważne (nie zawsze należycie wypełniane) zadanie żony i matki.
Wreszcie bezpieczeństwo duchowe, to nie tylko ochrona przed zagrożeniami ze świata, ale też pewne prowadzenie całej rodziny ku najwyższym wartościom: ku Bogu w wierze katolickiej, ku zbawieniu. Tak, ojciec w rodzinie powinien być przewodnikiem w wierze. To on powinien pilnować praktyk religijnych, ukazywać ich sens, głębię i niezbędność sakramentów w drodze do szczęścia na ziemi i zbawienia wiecznego.
Zagrożenia duchowe
Warto nadmienić, że zagrożenia duchowe czyhają na każdym kroku. Od pozornie niewinnych horoskopów, homeopatii, reiki, wschodnich sportów walki, tatuaży, symboli okultystycznych, przez przesądy, zabobony, wróżbiarstwo, magię, sekty, aż do jawnych uwikłań satanistycznych. Osobne, choć blisko z tym powiązane zagrożenie, stwarza panosząca się coraz agresywniej ideologia gender (celowo z małej litery). Dla mnie jest ona zaprzeczeniem obiektywnej rzeczywistości i w gruncie rzeczy kpiną z ludzkiej racjonalności i rozumu. W tym wszystkim każdy mężczyzna ojciec powinien się orientować i będąc uważnym i rozważnym już na dalekim przedpolu chronić siebie i swoich podopiecznych. W myśl starej zasady unikania okazji do grzechu.
Przyszłość ludzkości
Jestem najgłębiej przekonany, że „przyszłość ludzkości idzie przez rodzinę”(JPII) a przyszłość rodziny przez powrót do prawdziwej, ofiarnej, trwałej, wiernej i płodnej miłości małżeńskiej. Najważniejszym dla ratowania małżeństwa i rodziny jest powrót do męskiej miłości i odpowiedzialności, do prawdziwego ojcostwa, które jest powołaniem mężczyzny.
